Een tuin van emoties
De bladeren dwarrelen,
net als verloren dromen.
Reikend omhoog,
maak komen kracht tekort.
Dalend in een dal van verlorenheid.
De stompjes van struiken,
hebben als enigste overleeft.
De ooit zo mooie bloemen,
die zijn niet meer.
Verloren in een vlaag van kilte.
Het regent zachtjes,
dikke tranen van verdriet.
Neerstrijkend op de aarde
om uit het zicht gaan.
Opgeslokt door deze grond.
| boom: | Zaterdag, mei 07, 2005 21:17 |
| zoals zovelen onder ons het ervaren, onbegrepen ongezien verdriet. heel mooi vertaald. liefs van de boom. |
|
| hiljaa: | Zaterdag, mei 07, 2005 17:11 |
| mooi om te lezen! prachtig verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| Lia : | Zaterdag, mei 07, 2005 10:41 |
| heel mooi gedaan Helena.. knuf, Lia |
|
| sunset: | Zaterdag, mei 07, 2005 08:36 |
| Mooi, beeldend. Liefs / sunset |
|
| Auteur: Elycia | ||
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||