Vanuit het niets
Vanuit het niets
Vanuit de schemering naar het licht,
de wind breekt mijn gezicht,
de polders zijn leeggemalen,
en zie de zon op mij nederdalen.
Een nieuwe schepping,
krampachtig, doorzichtig versluiert,
o, wat een verheerlijking,
dolend, ben ik het pad langs gekuierd.
Bracht, hulde aan deze steriele schoonheid,
een ware openbaring,
fantastische realiteit,
en genotvolle ervaring
07-05-05
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Zaterdag, mei 07, 2005 20:57 |
| Jaja, knap geschreven, met vakkunde zo te zien. Ik ga eens een gedichtje terug... Groet, Serge |
|
| sunset: | Zaterdag, mei 07, 2005 20:35 |
| Een mooi verwoorde natuurliefde, heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
| Quando: | Zaterdag, mei 07, 2005 19:17 |
| mooi zeg. graag gelezen. liefs, Kim |
|
| hiljaa: | Zaterdag, mei 07, 2005 16:57 |
| moet het nog eens lezen om te laten doordringen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Lia : | Zaterdag, mei 07, 2005 16:37 |
| prachtig genietend gelezen.. knuf,Lia | |
| Aramis: | Zaterdag, mei 07, 2005 16:31 |
| kippenvel gekregen bij het lezen. Heel goed ! Groetjes, Aramis |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Klaes |  
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||