komen en gaan
Er is een tijd van komen
en er is een tijd van gaan
nu kun je blijven dromen
maar je moet niet stil blijven staan
Het leven wordt je gegeven
maar of je het wilt is een punt
als je hoop al is verdreven
en het lot het op jou heeft gemunt
Als je steeds bent blijven proberen
wanhopig weer bent opgestaan
je tegen negativiteit bent blijven weren
steeds maar weer bent doorgegaan
Op een gegeven moment kan je niet meer door
ben je helemaal opgebrand
is je leven een dood spoor
vraag je je af waarin je bent beland
Dood lijkt nog de enige mogelijkheid
daar verlang je enkel nog naar
wordt je door de duisternis verleid
en ben je met het leven helemaal klaar
07-05-2005
Reacties op dit gedicht
| Weynita: | Donderdag, mei 12, 2005 21:00 |
| hmmm...je bent nooit opgebrand, je kan altijd het kaarvet bijvullen (snap?!) Kuzzz... |
|
| Roxz: | Dinsdag, mei 10, 2005 11:17 |
| jij baf je eigen | |
| Janette Scharenborg: | Zaterdag, mei 07, 2005 22:13 |
| prachtig neer gezet, maar naar het dood begint het echte leven, veel liefs en sterkte. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~black angel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||