Dunya

ik kende je niet en maakte een grap op de trap
toen voegde je me toe op msn
en kwamen de leukste dagen van me leven
we chatten we smsten al die mooie dingen.
de vlam was gestoken we gingen lopen
ik pakte je hand en je lippen raakte de mijnen aan.
ik was in de war ik vond je leuk maar het was geen liefde.
tot aan die 3 dagen er na, de zoen bij de trap toen wist ik het zeker, me hart was van jou.

ik heb tegen je gezegt: ik hou van jou.
je had problemen en ik snapte je, er was eindelijk een man die je begreep en snapte, maar hoe meer ik jou begreep hoe meer je afstand van me ging houden.
en ik dacht altijd dat vrouwen,
van begrijpende mannen houden.

je wilde afstand maar die kon ik je niet geven, omdat ik bang was je voor eeuwig zou verdwijnen.
toen was je een paar dagen weg, het leken eeuwen. het leek net of je me miste, want je lijkt nu dichter bij me te zijn, of lijkt het alleen maar zo?
ga je nu toch van me houde? op de manier zoals ik dat wil?

nu durf ik weer in de toekomst te kijken.
ik zie jou nu voor me staan, je handen in de mijne
je heupen bij de mijne, je lippen op de mijne
ik zoen je en ik fluister in je oor hoeveel ik van je hou.
je ogen beginnen te glimmen je angsten zijn verdwenen.

de voorgaande couplet is zoals ik het zou willen zien eindigen, maar daarvoor zal ik je meer de tijd moeten schenken. ik weet wat je wil, ik snap wat je zegt. je ogen vertellen me alles, maar toch kan me hart niet naar je luisteren.

ik wil je niet laten gaan want ik ben bang bang dat je in de verte zult verdwijnen, ik kan het me niet voorstellen en dag zonder jou want een dag zonder jou is een eeuwige nacht zonder ligt, zo koud en cool bang dat ik alleen achter blijf met mijn gebroken hart eeuwig kijken naar de weg, en hopen dat je terug zalt keren ik wil de risico niet nemen om je los te laten het spijt me ik snap je maar je moet me ook begrijpen