Zij had haar liefde
keurig aangeharkt
hartstocht op de paden
onmin in de schaduw
jaloezie binnen de perken

Maar het miste perspectief
geen verdiepte dieptes
met verzwolgen gevolgen

De rozen bloeiden
zo vroeg dit jaar
zij keek met handen
maar een doorn stak
stekelig in haar vinger
witte rozen rood

Kijkend naar het pluisje
het pluisje in de wind
dat bevrijd van elke last
wegzweefde richting zon
voelde ze het volle gewicht
van haar eigen zwaartekracht