Binnekort is het voorbij ...
Al kruipend ga ik door,
men benen voelen zwaar aan.
Ik wil alles terug wat ik onderweg verloor,
of ik wil dingen die voor mij nooit hebben bestaan.
Het gewoon lopen heb ik opgegeven,
de weg is nog veel te donker en te lang.
het is al kruipend dat ik nu verder moet leven,
die gedachten alleen al maken me bang.
Ik wil niet opgeven en bewijzen dat ik het kan,
voor één keer écht trots zijn op mij.
ik kan niet meer het duurt al te lang,
binnekort is het voorbij ...
men benen voelen zwaar aan.
Ik wil alles terug wat ik onderweg verloor,
of ik wil dingen die voor mij nooit hebben bestaan.
Het gewoon lopen heb ik opgegeven,
de weg is nog veel te donker en te lang.
het is al kruipend dat ik nu verder moet leven,
die gedachten alleen al maken me bang.
Ik wil niet opgeven en bewijzen dat ik het kan,
voor één keer écht trots zijn op mij.
ik kan niet meer het duurt al te lang,
binnekort is het voorbij ...
Reacties op dit gedicht
| Carline: | Maandag, mei 09, 2005 18:31 |
| wow...Wreed gedicht, maar prachtig! Het betekent misschien niet veel, maar ik weet hoe je je voelt! Zelf dacht ik ook dat ik er NOOIT zou komen, maar ondertussen heb ik het geluk wél gevonden... Take care! x |
|
| Fading: | Zondag, mei 08, 2005 20:35 |
| wauw pra chtig riiling over me ruG.. kop op he niet dat je hier veel aan heb ik maak dit ook meej al moet je ooit wat kwyt je ken mij altyd mailen! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fristike | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||