Een traan vormt zich
Een traan vormt zich achter mijn ogen
Ik knijp mijn ogen samen
De traan verdwijnt
En de pijn blijft in mij
De tranen vormen een meer
Een meer vol verdriet
Het zit vast van binnen
En maakt me nooit meer blij
Kon ik maar huilen
En mijn tranen laten zien
Maar niemand komt erdoor
En ik weet niet waarom
Het verdriet blijft
Het komt er nooit meer uit
De muur is veel te dik
Keihard, gevoelloos en stom
Komt er ooit een eind
En vind ik het niet erg te huilen
Zal die muur ooit breken
En gaat het water dan stromen
Het meer verspreidt zich
Ik durf het te laten gaan
Eindelijk komt het eruit
En ik durf weer te dromen
| DonRon: | Zondag, oktober 09, 2005 13:32 |
| Elycia, Proficiat een pracht van een gedicht, met gelukkig de blik op geluk |
|
| freakangel: | Zondag, mei 08, 2005 23:57 |
| Het is goed dat je je tranen hebt durven te laten zien! liefs freakangel |
|
| boom: | Zondag, mei 08, 2005 23:07 |
| in één woord prachtig. | |
| **a girl**: | Zondag, mei 08, 2005 22:39 |
| erg prachtig verwoord... Blijf schrijven want je kan het echt goed! kus |
|
| Auteur: Elycia | ||
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||