Ik werp in blik naar het graf
Dag vader, dag moeder
Ik bid nog voor jullie, elke dag
Mijn verdriet zet ik voor een moment van me af
Ik geef de bloemen water, leg een nieuwe bos rozen neer
ik hou me groot, maar dat ik jullie mis is een feit
Nog elke dag doet het opnieuw zeer
Ik heb gehuild, ik heb gejankt.
Nu zijn al mijn tranen versleten
Ik denk telkens aan de mooie herrineringen
Tot mijn spijt ben ik er wat vergeten
Dat ik nooit heb beseft hoe belangrijk jullie voor me waren
Dat ik nooit heb gezegt hoe gek ik met jullie was, hoe dol blij
Hopelijk is het vergeven en houden jullie nog wel zielsveel van mij
Pa, ma je dochter gaat er ook aan onder door
Ik probeer haar te steunen, want ik leef met haar mee
Maar er is niets goeds, dat ik nog van haar hoor
Ze heeft het moeilijk, net als ik. Voel me ook verlaten
Ik ga er alleen wat beter mee om, dat hebben jullie zelf wel in de gaten
En alle tranen die ik heb gehuild, ach de helpen niets
Maar dat is het enige dat ik jullie nog kan geven naast mijn liefde
Doe ik tenminste nog iets
Was het maar zo, was het maar waar
Dat ik jullie nog kon omhelzen, kon kussen
Ja, we hebben het allemaal zwaar
Maar na alles wat er is gezegt, na alles wat er is gedaan
Is er slechts éen ding dat overblijft
Dat is spijt
Spijt om de dingen die ik nu wil zeggen maar nooit heb gedaan
Dat ik niet een wens kon doen, want dan had ik gewenst
Dat jullie nu gewoon naast me zouden staan
En dat we momenteel het graf van iemand anders bezoeken
En we vervolgens lekker na huis gaan, voor een warme kop chocola
Ik ga maar weer heen, kom gauw weer langs. Dag liever pa, en ma.