mijn gedachten zijn leeg,
zoals een omhulsel zonder inhoud

het stelt allemaal niks meer voor,
nu ik het even niet meer weet

niet meer weet hoe het verder moet,
die jou en die mij die eerst 1 betekenis hadden

lopen nou uiteen,
zoals 2 tegen polen zich van elkaar afduwen

het enigste wat ik doen kan,
is met een lege blik naar buiten staren

staren naar de leegte,
denken over iets wat ik niet kan onthouden

alles wat zo normaal leek te zijn,
alles wat ik had

komt nu over als een illusie,
de droom van het samenzijn met jou

en toch hoor ik je in de verte,
als ik heel diep graaf zo ergens achterin

hoor ik je roepen,
dat je toch van me houdt

maar mijn gedachten blijven net zo leeg als van te voren,
zo graag zou ik het omhulsel weer willen vullen

mijn vraag is alleen..
hoe ?