Waarom ben ik nou anders,
Mijn lichaam,
Mijn geest,
Ik ben nog nooit zo verdrietig geweest,
Ik ben anders dan al die anderen,
Ik ben niet gezond,
Nee, ik ben niet vrij,
En het ergste vind ik nog aan mij,
Dat ik loop van hot naar her,
Wel kilometers ver,
Het lijkt net of ik gedronken heb,
Gedronken op een feest,
Maar dan was ik nu vast en zeker,
Niet zo verdrietig geweest,
Het lijkt wel of er een bom is gevallen,
Een bom in mijn hoofd,
Die bom,
Die heeft mijn vlammetje gedoofd,
Ik verberg mijn verdriet achter mijn lach,
Want er is niemand die het zien mag,
Ik verberg mijn verdriet achter mijn lach,
Niemand mag het zien zoals ik alles zag,
Alles draaide om me heen,
Maar toch door mijn vrienden bleef ik op de been,
Het zijn mijn vrienden voor dik en dun,
En dat is wat ik iedereen gun...





Manon



Mijn vrienden heb ik niet meer... ze hebben me allemaal laten zitten op een paar na, maar sommige, aan wie ik niets heb verteld (dat ik depressief ben)zijn nog wel mijn vrienden... dat zijn er alleen niet veel....