Ik verwijt de regen
Ik verwijt de regen
nog altijd dat zij
haar druppels
vermengde
met mijn mascara
die mijn tranen
had kunnen laten spreken
met duidelijke sporen
op mijn wangen
En je verdween
in een windvlaag
terwijl de regen me
in mijn gezicht sloeg
alsof het jouw eigen
handen waren
waarvan ik dacht
dat ze enkel maar
konden liefkozen
Reacties op dit gedicht
| Fri..: | Dinsdag, mei 10, 2005 17:22 |
| wow.. dit is schitterend! triest in zekere zin, maar dat laat niet uit dat het echt mooi is Liefs, Frida |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 10, 2005 11:42 |
| Poe hé. Rakend droef-mooi voelbaar dit. Liefs (en knuf) / sunset |
|
| Rien de Heer: | Dinsdag, mei 10, 2005 07:12 |
| Snik....heel mooi, maar wel erg triest. Groetjes, Rien. |
|
| Fotograafje: | Dinsdag, mei 10, 2005 00:47 |
| wow....heel mooi | |
| wijnand.: | Dinsdag, mei 10, 2005 00:47 |
| sommige dingen laten sporen na en zijn moeilijk te genezen | |
| sergev2005: | Dinsdag, mei 10, 2005 00:29 |
| Hey, dag lieve Renate! Hou het aub nog even positief: ik lees zo graag je positieve liefdesgedichten. Maar, nog steeds zeer mooi, niet daar van. Dikke kus nog, Serge |
|
| freakangel: | Dinsdag, mei 10, 2005 00:23 |
| Mooi, maar zo triest... liefs freakangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||