Als er echt een god bestaat
Als er echt een god bestaat
Het is nacht ik ben alleen er is niemand die op me let,
ik kan me rust niet vinden maar ga toch naar me bed.
Eenmaal liggend en denkend over mijn pijn en me verdriet,
pak ik iets scherps er is toch niemand die het ziet.
En voor ik het weet is het alweer gebeurd,
een kras is gezet me arm met bloed besmeurd.
Opeens schiet ik vol, en tranen lopen over mijn wang,
Waarom zoveel geestelijke pijn waarom ben ik zo bang?
Waarom al die pijn?waarom al dat verdriet?
In wat voor wereld leef ik nog is er dan echt niemand die het ziet?
Ik loop naar de keuken en pak een stuk papier,
en vraag me nog steeds af wat doe ik eigenlijk hier?
De innerlijke pijn overstemt die van de kras,
De eerste keer dat ik het zo ervaar,nu besef ik het pas.
Innerlijke pijn is veel erger als veel mensen denken,
En als er dan een god is?waarom kan die mij de dood dan niet schenken?
Al dat krassen al die geestelijke pijn voelt echt niet meer goed,
Het duurt al zo lang,dat ik ben gaan denken dat ik het moet.
Krassen krassen krassen om de pijn te vergeten,
maar het werkt dus niet,waarom heb ik dit niet eerder geweten?
De ergste pijn die een mens kan overkomen,
zit in je geest,daar kan een ander niet eens over dromen.
Een grote leegte in me ziel is de oorzaak van de pijn,
En omdat het al zolang duurt,wil ik hier echt niet meer zijn.
Mijn enigste droom iets waar ik me over op kan winden,
welke god wil me komen halen?zodat ik eindelijk mijn rust kan vinden.
Het is nacht ik ben alleen er is niemand die op me let,
ik kan me rust niet vinden maar ga toch naar me bed.
Eenmaal liggend en denkend over mijn pijn en me verdriet,
pak ik iets scherps er is toch niemand die het ziet.
En voor ik het weet is het alweer gebeurd,
een kras is gezet me arm met bloed besmeurd.
Opeens schiet ik vol, en tranen lopen over mijn wang,
Waarom zoveel geestelijke pijn waarom ben ik zo bang?
Waarom al die pijn?waarom al dat verdriet?
In wat voor wereld leef ik nog is er dan echt niemand die het ziet?
Ik loop naar de keuken en pak een stuk papier,
en vraag me nog steeds af wat doe ik eigenlijk hier?
De innerlijke pijn overstemt die van de kras,
De eerste keer dat ik het zo ervaar,nu besef ik het pas.
Innerlijke pijn is veel erger als veel mensen denken,
En als er dan een god is?waarom kan die mij de dood dan niet schenken?
Al dat krassen al die geestelijke pijn voelt echt niet meer goed,
Het duurt al zo lang,dat ik ben gaan denken dat ik het moet.
Krassen krassen krassen om de pijn te vergeten,
maar het werkt dus niet,waarom heb ik dit niet eerder geweten?
De ergste pijn die een mens kan overkomen,
zit in je geest,daar kan een ander niet eens over dromen.
Een grote leegte in me ziel is de oorzaak van de pijn,
En omdat het al zolang duurt,wil ik hier echt niet meer zijn.
Mijn enigste droom iets waar ik me over op kan winden,
welke god wil me komen halen?zodat ik eindelijk mijn rust kan vinden.
Reacties op dit gedicht
| henniehummel: | Donderdag, mei 12, 2005 20:35 |
| Je moet zorgen dat je hulp krijgt, laat je voor een tijdje opnemen, ga in therapie. Dat is ook wat ik nu aan het doen ben, en het werkt, leer met de moelijke dingen in je leven om te gaan, het werkt, en het zal je lukken. Hennie |
|
| evening_dark: | Dinsdag, mei 10, 2005 16:48 |
| ik hoop dat je egt niet weggaat uit je leven er zijn veel mensen die om je geven. je moet blijven vechten je komt er wel door sterkte liefs |
|
| Gedichtensmurf: | Dinsdag, mei 10, 2005 14:38 |
| Ach hulpverlening heb ik ook al geprobeerd haalt ook niks uit ..maar toch bedankt voor de tip en jullie lieve reacties groetengedichtensmurf |
|
| Godsend: | Dinsdag, mei 10, 2005 12:53 |
| Vanaf regel 2 ben ik het eens met Sunset... Weet je, de dood is wel een heel makkelijke oplossing voor je problemen. Moeilijker is het om aan je problemen en jezelf te werken. Maar..zeg nou zelf, ondanks deze verrotte wereld wil je nog niet echt dood. Anders was je hier al niet meer geweest... Als ik jou was zou ik naar een hulpverlener stappen, niets raars aan, wel goed voor jezelf. En dan zal God je op Zijn tijd halen. Leer Hem eerst eens kennen. Dan zul je zien dat |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 10, 2005 11:18 |
| De Goddelijkheid is leven, liefde, en komt jou niet halen omdat jij dat toevallig zo graag wilt (voor jouw tijd). En krassen, snijden is ook een verslaving die uiteindelijk dodend is. En zoals je nu al gelukkig inziet, eigenlijk geen enkele oplossing biedt. Nu nog werken aan de leegte in jou (de oorzaak en de oplossing). Liefs (en mijn warme genegenheid) / sunset |
|
| Vervelende meid: | Dinsdag, mei 10, 2005 10:32 |
| Hmmm.... eenzaamheid? |
|
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, mei 10, 2005 10:08 |
| De wereld ben jezelf en God wil jou nog niet daar waar jij heen wilt...Help jezelf en vertel anderen hoe jij hier uit bent gekomen...want dat zal zeker gebeuren...Liefs Jannie |
|
| Lindsay Amy: | Dinsdag, mei 10, 2005 08:54 |
| Misschien wil god wel helemaal neit dat je dood gaat, omdat die een goed mens in je ziet..Kus Lindsay | |
Over dit gedicht
| Auteur: Gedichtensmurf | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||