Eens
eens
aan het eind der tijden
aan het eind van onze tijd
als onze ogen zich sluiten
gaan ze pas eigenlijk open
eens
doorzien we het raadsel
van onze levensloop
begrijpen we eindelijk
wat we nu niet snappen
eens
worden menselijke raadsels
wonderlijke handelingen
en onbegrepen woorden
tot samenhangend geheel
eens
als tranen afgewist worden
handen in vrijheid mogen doen
woorden de waarheid zeggen
aan het eind van onze tijd
Reacties op dit gedicht
| Sunflower Ria: | Woensdag, mei 11, 2005 00:15 |
| In de diepste stilte is de stilte hoorbaar stilmakend wonderschoon mooi liefs en dikke knuffelkusxx SunflowerRia |
|
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, mei 10, 2005 15:46 |
| Ik vind het een fabuleus mooi gedicht...helemaal liefs Jannie |
|
| de nifter: | Dinsdag, mei 10, 2005 11:04 |
| het zal mij benieuwen | |
| Miranda klopman: | Dinsdag, mei 10, 2005 11:02 |
| beetje treurig,...wel mooi onder woorden gebracht.. | |
| hiljaa: | Dinsdag, mei 10, 2005 10:58 |
| maar het einde van onze tijd mag og wel lang duren! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Martine Gieze: | Dinsdag, mei 10, 2005 10:45 |
| WoW!! bijzonder mooi verwoord dit...ben onder de indruk! liefs,Mart |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 10, 2005 10:21 |
| Droef, pijnvol dit. Ik weet dat vrije handen, ware woorden, blije gezichten ook nu mogen, kunnen. Liefs (en mijn oprechte genegenheid) / sunset |
|
| Vervelende meid: | Dinsdag, mei 10, 2005 10:16 |
| Jah..eens was dat maar nu mooi hoor... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||