ExoticBlue: | Dinsdag, juni 21, 2005 11:44 |
Zijn voetstappen echoeen na, mijn vriend. Prachtig gevonden; vallende schouderbladen in de herfst. Ikzelf heb met vrienden in Noorwegen gelopen, de fjorden in. Dit werkje doet mij denken aan de uitgestrekte vlakten met geen leven in zicht. Af en toe loopt er een oude man voorbij. Alleen. Hij heeft u gelezen. Waar fijn gruis op zijn lichaam rust, rust de pen beheerst in uw hand. Daar, EB |
|
Mathilde: | Dinsdag, mei 10, 2005 22:35 |
oh...fantastisch neergezet. ben er stil van... liefs, mathilde | |
tessa d: | Dinsdag, mei 10, 2005 18:42 |
mooi! ik hou wel van droevige gedichten. | |
Edwin van Rossen: | Dinsdag, mei 10, 2005 14:46 |
Nu alleen nog wachten tot hij blind langs die schitterende diamant loopt, door God zelf achtergelaten en zichzelf gelukkig wenst om de dingen die hij heeft en dankbaar voor is. | |
milamber: | Dinsdag, mei 10, 2005 14:15 |
schud het stof van je kleren, deze oude wandelaar heeft duidelijk nog genoeg te vertellen, prachtig geschreven groetjes kerwin |
|
sunset: | Dinsdag, mei 10, 2005 14:15 |
Mijn vriend (als ik dat mag zeggen), jouw eenzaamheid snijdt mij door het hart. Laat mij jou een eeindweegs vergezellen. Ook al gaan wij niet hetzelfde pad. Liefs (en mijn warme genegenheid) / sunset PS: Heel graag en voelend gelezen. |
|
de nifter: | Dinsdag, mei 10, 2005 14:00 |
ja, van de kleinkinderen hoef je het tegenwoordig ook niet meer te hebben (zegt een slechte kleinzoon) | |
Oorlam: | Dinsdag, mei 10, 2005 13:57 |
van oude wandelaars die voorbij gaan | |
Auteur: Kuijlemans F. | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 10 mei 2005 | ||
Thema's: |