Spookverschijning
Voor ons was je de perfecte jongen
Stil, alleen en mysterieus
Ik heb je eigenlijk nooit horen praten
Och, dat was gewoon jou keus
Was dat echt zo?
Of was er meer?
Want lachen deed je ook al niet
Had je dan echt zoveel verdriet?
Als we jou zagen werd de wereld stil
Van verbazingwekendheid
Maar jou ogen stonden altijd kil
Door verdriet, angst, of misschien wel spijt
Als je liep, zo intens alleen
Al die meisjes aanbeden jou
Maar waarschijnlijk ging het langs je heen
Ik heb spijt dat ik je nooit een aansprak
Dat ik niks tegen je heb gezegd
Maar je was ook zó perfect...
Bestond je eigenlijk wel echt?
Stil, alleen en mysterieus
Ik heb je eigenlijk nooit horen praten
Och, dat was gewoon jou keus
Was dat echt zo?
Of was er meer?
Want lachen deed je ook al niet
Had je dan echt zoveel verdriet?
Als we jou zagen werd de wereld stil
Van verbazingwekendheid
Maar jou ogen stonden altijd kil
Door verdriet, angst, of misschien wel spijt
Als je liep, zo intens alleen
Al die meisjes aanbeden jou
Maar waarschijnlijk ging het langs je heen
Ik heb spijt dat ik je nooit een aansprak
Dat ik niks tegen je heb gezegd
Maar je was ook zó perfect...
Bestond je eigenlijk wel echt?
Reacties op dit gedicht
| bluebird: | Woensdag, mei 11, 2005 22:41 |
| heel mooi geschreven, en goed verwoord. graag gelezen. knuff, knuff, Bluebird |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Drusilla16 | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||