Dans-de-dood
De vogels zingen niet -
ze krijsen, sputteren koud
bloed uit hun bekjes
en om vandaag – mijn nek daar
hangt een zelf gevlochten
dans-de-dood
en in die plas daar
staat een stoel, de leuning reikt
tot aan de hemel
en in het nergens,
middenin, daar zit mijn leven,
stil te wachten
tot ik spring
- dan staat het op en
wandelt langzaam weg...
Reacties op dit gedicht
| SuperKomet: | Zaterdag, mei 14, 2005 15:16 |
| Lekker luguber! Vooral het begin dan, en de rest vormt een waardig vervolg. Fantastisch gewoonweg. Ieder woord staat op zijn plaats en geen ervan mist zijn effect. Trouwens, ik lees hier nogal vaak geruchten over een bundel van uwentwege... I can't wait ! |
|
| Oorlam: | Woensdag, mei 11, 2005 12:46 |
| fraai, weg dansen ermee:) | |
| de nifter: | Woensdag, mei 11, 2005 08:24 |
| zo..... dat staat! | |
| Het Gejefte: | Woensdag, mei 11, 2005 07:56 |
| pfffff.... ongelooflijk, alweer... wanneer komt uwen bundel uit? :) |
|
| Tim Mooij: | Woensdag, mei 11, 2005 01:09 |
| zit jij in een moribde periode soms? (A) deze is mooi, maar dat wist je al, anders had jem niet online gezet :) take care, the hero is back in town... (das van racoon :)) T |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||