Mijn waarheid
mijn gedaante huilt vermengd met een gebroken stilte
en de scherven liggen ontastbaar in doorboorde handen
want waar ik mijn hart neerstort, daar ligt mijn vreugde,
wachtend in oneindige liefde
daar zullen deze ogen zinken in diepe ontroering
zodat mijn geest roerloos naar adem blijft snakken
en ik ontredderd leef in alle aanwezige kleuren,
die mijn Waarheid omvat
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, mei 11, 2005 20:37 |
| je hart mag gevangen zijn nog voor je valt, vol van verlangen mag je worden, vol van een gestalte die je eens waarlijk aanwezig omvat. hans |
|
| Oorlam: | Woensdag, mei 11, 2005 16:26 |
| pfoei, breekbaar gedicht..mooi..terug terug:) | |
| freakangel: | Woensdag, mei 11, 2005 15:52 |
| Supermooi gedicht! liefs freakangel |
|
| m@rcel: | Woensdag, mei 11, 2005 12:58 |
| Prachtig geschreven Heel mooi Liefs m@rcel |
|
| sunset: | Woensdag, mei 11, 2005 10:57 |
| Bewonderend gelezen. Heel mooi. Chapeau. Liefs / sunset |
|
| Hungry: | Woensdag, mei 11, 2005 09:00 |
| heel mooi!!! mooi geschreven liefs. ik deel het |
|
| de nifter: | Woensdag, mei 11, 2005 07:57 |
| wow... als je me dit soort dichtjes voorschoteld moet je BLIJVEN martien ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||