Ineengedrukt brein
ik ben niet gemaakt
om te luisteren
naar dit roestend hart
dat zich verwondert
over een vrijgekocht leven
terwijl een gonzende
avondklok de bitter zoete
nacht introduceert
gedachten zijn slechts
betekenisloze woorden
gebogen naar de vormen
van mijn ineengedrukt brein
en jaren verwijdert van een
gewenste schouder
die kolommen wanhoop
als sluizen zou openen
Reacties op dit gedicht
| Jasper de Jong: | Woensdag, mei 11, 2005 13:04 |
| een klein gevoel met zulke grote woorden omschreven. doet dat het gevoel wel goed? |
|
| sunset: | Woensdag, mei 11, 2005 10:41 |
| Wohw! Wat een voelbare pijnlijke eenzame verlatenheid. Liefs (en mijn warme genegenheid) / sunset |
|
| de nifter: | Woensdag, mei 11, 2005 08:02 |
| je mag mijn schouder wel even lenen hoor (dichtexplosie?) |
|
| shelob: | Woensdag, mei 11, 2005 00:50 |
| Je klinkt als een oude klok die ergens toch wil tikken, roestend hart... nou smeren dan, jij bent toch gemaakt om het zelf te maken, niet een ander, niet wachtend op die schouder, je hebt er zelf twee.. zet ze eronder, dan krijg je van mij een schouderklop en knuf, Jolanda |
|
| m@rcel: | Woensdag, mei 11, 2005 00:39 |
| Heel mooi geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||