weet je het nog
Weet je nog?
Blij dat ik iets van je hoorde
En dat het goed met je gaat
Ik maakte me grote zorgen
Ik was niet voor niets je maat
Weet je nog die mooie tijd
Dat we alles van elkaar wisten
En als we elkaar een dag niet zagen
Dat we elkaar dan al misten
Zijn dat lang vervlogen tijden
Of komen ze misschien weer
Wantrouwig kijk ik naar je woorden
En eigenlijk weet ik het even niet meer
Lia
Reacties op dit gedicht
| Bieke: | Woensdag, mei 11, 2005 23:16 |
| Herkenbaar en dan plots weet je het niet meer zeker ;)) Liefs Bieke, |
|
| m@rcel: | Woensdag, mei 11, 2005 12:46 |
| heel mooi beschreven prachtig Knuff m@rcel |
|
| Niniki: | Woensdag, mei 11, 2005 12:01 |
| Wat mooi. Ja, het kan je in verwarring brengen, verleden/heden. niniki |
|
| sunset: | Woensdag, mei 11, 2005 08:46 |
| Gevoelens uit het verleden transporten zo maar plotseling naar het nu is altijd moeilijk, bijna onmogelijk. Voelbare begrijpelijke verwoording. Liefs (en warme knuf) / sunset |
|
| psych: | Woensdag, mei 11, 2005 08:25 |
| vertrouwen in de toekomst,maar is het,wat ooit geweest is ook niet voelbaar nu?,,,mooi geschreven,liefs,,, | |
| André van Dijk: | Woensdag, mei 11, 2005 07:57 |
| Mooi geschreven Lia. knuf, André |
|
| Lievelingetje45: | Woensdag, mei 11, 2005 07:23 |
| Prachtig verwoord! Liefs/Knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||