Welk een triest verschijning
verscheen deze nacht aan mijn voeteneind
Welk vloeibaar verdriet
van een engel zacht schreiend
dat rollend van haar wang
rooddoorlopen ogen verliet
Besloten in zoute paden
wervelde verstild ongeloof
ze mocht smeken wat ze wilde
maar mijn hart was lijdensdoof
Tranen, zwerftocht van een zijrivier
vertakkend, buigend met het landschap mee
verlangend naar de koude omhelzing
van blauw gestrekte zee
Ze kuste de illusie
de herinnering die geen gevoel meer droeg
één keer keek ze om
één keer was genoeg
Was ze weg
en bleef ik achter
de ellende, het verdriet en de stank
de dood in een fles, het leven in drank
vloeit zurig en bitter
Wordt de nacht alsmaar kouder
en het zwart slechts nog gitter
Kuijlemans F.: | Woensdag, mei 11, 2005 19:13 |
Door uw woorden heen slingeren vlechten van eenzaamheid en ontreddering. Een toon die van de werkelijkheid een traan dreigt te maken, een woordkennis die van het verdriet een kunst kan maken.. U schrijft intens en mooi. U inspireerd.. Met veel genoegen F. |
|
Klaes: | Woensdag, mei 11, 2005 14:06 |
verblindend mooi, Groet/Klaes |
|
m@rcel: | Woensdag, mei 11, 2005 12:28 |
Prachtig geschreven. Heel mooi Liefs m@rcel |
|
Vervelende meid: | Woensdag, mei 11, 2005 12:25 |
Maar je hebt wel gezien :D | |
gothicangel: | Woensdag, mei 11, 2005 12:11 |
Heel mooi geschreven. Nog bedankt voor je reactie. |
|
de nifter: | Woensdag, mei 11, 2005 10:08 |
zonde, verschijnt er eens iets, is het een trieste verschijning | |
winterklaas: | Woensdag, mei 11, 2005 10:05 |
oioioi, ik merk dat ik toch te weinig op de freaks kom, dat ik niet eens doorheb dat je je schrijfstijl nog steeds aan het verbeteren bent! excuseerd u mij mijn blindheid. mooi dit, André |
|
sunset: | Woensdag, mei 11, 2005 10:02 |
Poe hé. Dat is dus overduidelijk 'geen' leven. Voelbaar, poëtisch mooi. Liefs / sunset |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 11 mei 2005 | ||
Thema's: |