Vingers stiekem likkend
Morgen vlinder ik wegen,
naar waar de zon
haar stralen schijnt,
vlinder ik de dagen
op zoek naar honing
waar stillent
honger dan verdwijnt.
De vingers stiekem likkend,
goudgeel druipend in het gras
en strijk ik dan m’n vleugels,
tegen schors en mos gedwee
fladder ik weer verder,
de horizonten heen,
fladderend in het blauwe
tussen meeuwen, over zee,
blijf ik speuren
nar het thuisfront,
waar ik neer kan dalen,
veilig in het moedersnest,
onder haar warme vleugels tevree.
Reacties op dit gedicht
| -Rosa-: | Zondag, mei 15, 2005 22:07 |
| Zeer mooi, inderdaad. Hoogachtend, |
|
| Rboog: | Woensdag, mei 11, 2005 15:50 |
| vlindermooi | |
| psych: | Woensdag, mei 11, 2005 15:24 |
| prachtig vlindrend gedicht,,,liefs,,,elze,,, | |
| milamber: | Woensdag, mei 11, 2005 15:04 |
| uhuh, inderdaad anders dan de titel doet vermoeden, desondanks zeer mooi gedicht =) groetjes kerwin |
|
| Ninandra: | Woensdag, mei 11, 2005 14:52 |
| Hehe, ik verwachte iets heel anders vanwege de titel :P.. mooi sfeertje zo :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||