Het ongekende verleden
Waar woorden altijd uitbleven
gedachtes geschreeuwd doch ongehoord
in de donkerste hoeken van het leven
daar is jou kleine kinderhart vermoord
Waar zwarte dagen de hemel sierde
opgesloten in je eigen gedachtegang
je droefheid reeds mystiek en ongezien
daar hield je altijd je emoties in bedwang
Waar jou leven gelijk stond aan lijden
was je verzonken in de diepste dalen
daar waar enkel duisternis bestond
bleef jij altijd als gemaskerd stralen
Waar de eenzaamheid jou overwon
voerde je zachtjes bij ons vandaan
daar waar misbruik je pijnlijk vloerde
vanaf daar heb je nooit meer op kunnen staan
Daar waar het licht nooit reiken kon
leefde jij je ongekend verdriet
waar niemand je meer bereiken kon
daar is waar jij het leven liet
Ik mis je
11 – 05 – 2005
~Miriam~
| druppeltje: | Donderdag, mei 12, 2005 17:59 |
| erg mooi gedichtje, het raakt veel succes! liefs drup |
|
| Wishdom: | Donderdag, mei 12, 2005 09:49 |
| Ja, stilte... Dit heb je ontzettend gevoelig verwoord.. Vreselijk.. Sterkte! Liefs Wishdom |
|
| Trilala: | Woensdag, mei 11, 2005 22:08 |
| *stilte* krijg er een krop van in mijn keel! ONTZETTEND mooi!! Kus , Sara |
|
| Lindsay Amy: | Woensdag, mei 11, 2005 21:40 |
| Mooi..ben er stil van knuffel Lindsay |
|
| Auteur: Rimjam |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||