Woeste orkaan
Daar liep je
in fel rode jurk
stralend middelpunt
blik op verleiden
op mij niet gemunt
Mannen zwijmelden
werden als was
kneedbaar en warm
volgden gehypnotiseerd
in trouw ganzenpas
Een glimp
van de hemel
door de split in je zij
onthulde net niet
uitnodigend vlees
van gezegende dij
De wind
speelde terloops
tussen verlustende benen
en ik smeekte stil
het geluk
mij een gunst te verlenen
Ik bezong
de weergoden
in duizend strelende lieden
om alsjeblieft
een orkaan te ontbieden
Het uitzicht vergaand
te verschonen
en mij
heel stiekempjes
je slipje te tonen
Reacties op dit gedicht
| siamese lover: | Vrijdag, mei 13, 2005 20:37 |
| Ik weet precies wat je bedoelt! Blauw was alleen de kleur, maar heb precies hetzelfde gehad! | |
| Oorlam: | Donderdag, mei 12, 2005 16:41 |
| die moet dan ook uit! ja streng moet je nu eenmaal zijn | |
| Klaes: | Donderdag, mei 12, 2005 16:37 |
| stijlvol mooi.. Groet/Klaes |
|
| www.danty.nl: | Donderdag, mei 12, 2005 16:33 |
| IK SNAP HET...TOCH DOEN ZEG IK | |
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||