Twee kussende tortelduifjes
op een zwarte elektriciteitsdraad
over de verlaten weg
kirrende geluidjes

Eentje vliegt even op
en landt op het zachte asfalt
een graantje pikkend
dat op de grond gevallen was

En plots
daverend lawaai
in volle vaart
zonder op of om te kijken
een moordmachine

in een tel weer weg
geen greintje schuldgevoel

Daar ligt ze
de duif
oogjes dicht
de vleugels geknakt

De andere zit verbijsterd en ontdaan
van bovenaf
naar haar dierbare
te kijken

Ze spreidt haar vleugels
en landt naast hem
trippelt om hem heen

te laat
te snel
veel te vroeg

Ze vliegt naar de draad
en denkt terug aan
enkele tellen geleden
nog liefdevol samen

Zo zit ze daar
wakend
over hem.