Ik staar in de verte voor mij uit,
Zie eigenlijk dus helemaal niets,
Zoals ik mezelf in mijn dromen verlies.

Ik probeer mijn dromen te analyseren,
Is het mogelijk? Is het echt?
Dat ik voor mijn verlangens vecht?

Ga ik echt voor de realiteit?
Is dit echt wat ik wil?
En verder geen energie meer verspil?

Maar gewoon tot daden over ga?
Waarom eigenlijk, ik heb de tijd?
Niemand die me voor de voeten rijd.

Oh die witte massa lokt me zo,
Ze lijken me zo heel zacht?
Maar wie weet wat me wacht?

Als wattebolletjes drijven ze daar.
Als een deken zouden ze me kunnen omarmen,
Maar zouden ze me ook kunnen verwarmen?

Of val ik er gewoon dwars doorheen?
Ze lijken me echt zo heel erg zacht.
Die overweldigende mooie wolkenpracht.


~~lianne~~