die hebzucht in je ogen
uren dagen weken gaan voorbij,
steeds meer pijn dat je krijgt,
zie die hebzucht in je ogen,
van eigenlijk wil ik niet meer,
telkens vecht je door,
maar zinkt steeds dieper en dieper,
elke keer een beetje meer pijn,
alsof het niet erger kan,
kan het nooit stoppen,
dat alles overnieuw begon,
maanden lang wacht je,
op die woorden dat iemand zegt,
het is goed je word beter,
maar niemand kan dat uitbrengen,
omdat het onmogelijk is,
soms zou ik willen dat ik iets wensen kon,
dan wenste ik dat jij toveren kon,
dan bouwde je jou wereld,
vol vreugde geen verdriet,
ja als dat nu eens kon,
het leven gaat maar verder en verder,
tot alles vergaat,
en verdwenen is...
Reacties op dit gedicht
| boom: | Donderdag, mei 19, 2005 20:51 |
| inderdaad, het leven gaat maar verder en verder en velen zien niet eens wat er allemaal in je gebeurt door wat je overkomt en nog te wachten staat. veel mensen leven in hun eigen wereld en staan niet open voor de ander en zeker niet voor verdriet, want wie kan daar nou mee omgaan of wil daar mee geconfronteerd worden. heel veel sterkte voor je gewenst voor nu en in de "toekomst" |
|
| melissake_13: | Zondag, mei 15, 2005 14:05 |
| goe zo doe zo vut:):):) | |
Over dit gedicht
| Auteur: lufsnoes21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||