lallende duitsers banjeren door stad en dorp
van ons herlich zee-strandvol landje.
hangen ondertussen, brallend, in ónze bar,
uit (het moet toch rijmen) het irritante klantje.

en niet alleen de duitsers, voor het geval dat,
ik heb dan ook groteske hekel aan belg en ander gespuis.
hakkend vult, wild in dialect gebrulde kreten,
het al veel te toeristrijk feestgedruis.

terwijl ik moeizaam een weg baan voel ik mij gevangen
in een wat té multiculturele plek.
staan ze me verontwaardig, bijna beledigd, aan te kijken
als ik in volledig ABN excuseer voor mijn langsgaan door hun gesprek.

en ik moet zeggen, ik prefereer dan toch het winter seizoen,
waarbij ik me alleen maar hoef te ergeren aan onze eigen dialecten.
wat voel ik mij dan toch vertrouwd, word prettig warm van binnen,
bij deze domme boeren, die net vandaag, op dit moment...
de juiste vervoeging van "kunnen" ontdekten.




*niet racistisch bedoelt voor de overgevoelige mens die dat zo opvat, ik heb gewoon een hekel aan toeristen*