Team..
Ik was verloren en verdronken
in mijn eigen betraande waarheid
Ik leek doorgaans de verliezer te zijn
in elke met mezelf gevoerde strijd
Ik besefte dat mijn leven een spel werd
terwijl ik de spelregels niet kende
de wanhoop mijn krachten ontnam
en mijn drang tot winnen ontkende
Ik besloot een team te vormen
en samen de strijd aan te gaan
Sindsdien heb ik nooit meer
op 't punt van verliezen gestaan
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Zondag, mei 15, 2005 22:50 |
| soms denk ik dat ik tè driftig ben (die verdomde appels ook ;) Ik zou het willen maar het is schier onmogelijk lijkt wel :) En toch.. de vechtlust blijkt groter dan de grootste mond - dus. Nog 1 kus dan. | |
| pramodah: | Zondag, mei 15, 2005 22:36 |
| samen sterk goed verwoord |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||