We leven in een treurige tijd,
een gesprek over oma wordt vermijd,
De wond is nog zo vers,
het bloed stroomt nog,
als het sap uit een kers.
Het verwerken van verdriet,
gaat zo snel nog niet.
Wij moeten samen verder leven,
u kunt uw liefde niet meer geven.
Waarom heeft u ons verlaten?
We hebben niet eens eerst kunnen praten,
zo snel, zo plotseling, was het voorbij,
maar ik blijf nog steeds,
uw kleine meid.
-xxx- anke