Elke keer doet het weer een beetje meer pijn,
maar ik kan er niet mee stoppen,
het is net of het gewoon zo moet zijn.

In het gezicht van anderen ben ik altijd goedgezind,
maar ze moesten eens weten wat zich binnenin mijn bevindt,
pijn pijn pijn
dat is het enige wat ik voel,
en als ik dan weer eens een slecht moment heb gehad
moet het eruit,
de heleboel.

Het kan me niet schelen hoe
het moet gewoon weg weg weg,
hoeveel pijn ik er voor moet hebben doet er niet toe,
dat is maar een minuscuul deeltje van de pech.

Tzijn weer bijna examens
en ik zit weer voor mijn boeken,
ik wou dat ze al voorbij waren
want ik voel de drang komen naar de koeken.

Kheb mezelf niet meer onder controle
en dat is het hatelijkste dat er is,
als ik niet slaag in eerste zit,
see you op mijn begrafenis.