*gedichtje gebaseerd op de woorden van mijn nichtje van 4, morgen zal ik het voordragen bij de begravenis van mijn opa.*


Opa heeft zijn ogen gesloten
Hij is nu voor altijd slapen gegaan
Iedereen is heel verdrietig
Allemaal laten we een traan

Eerst bedachten we dat we een toverfee nodig hadden,
Zodat ze kon toveren dat niemand meer ziek hoeft te zijn
En dat we Opa terug konden wensen
Helemaal gezond en zonder pijn

Maar we kunnen helaas niet toveren
En ook magische My Little Pony’s bestaan niet
Dus leggen we ons erbij neer dat Opa voor altijd slaapt
We moeten leren omgaan met ons verdriet

Nu bekijkt Opa ons vanuit de hemel
Hij is er gelukkig en heeft geen pijn
Hij moet even op ons wachten
Tot we daar allemaal weer samen zijn

We bedachten, dat in de hemel Opa kan zijn wat hij wil
Een bloemetje, konijntje of een mens
Als hij naar beneden kijkt kan hij ons zien opgroeien
Want dat was tenslotte zijn wens

Toch zal Opa altijd een beetje bij ons blijven
Zijn lichaam is misschien weg gegaan
Maar we zullen hem niet vergeten
In onze gedachten blijft hij altijd bestaan