Toen de dauw als druppels
weergegeven werd
op je vertekende gezicht
De littekens
niet langer mooi
of schaamteloos
Verdriet dat je niet kon verbergen
dat het licht uitdeed
de kaars waaide uit
Het leven, totaal veranderd
waarin je de weg terug niet wist
in het doolhof van ellende
De maan vertelde de sterren
dat je niet vergeten zou worden
maar dat mocht niet baten
Maar toch, verder niet gesproken
door monden ver van hier
alleen genade in ons hart
Auteur: LizDichter | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 16 mei 2005 | ||
Thema's: |