je ogen
haar ogen keken mij aan,
terwijl ze daar maar stond te staan.
plotseling liep ze weg van mij,
was ik soms te lelijk,
of hield je niet meer van mij.
toen kwam ze terug met haar vriend,
is dit wat ik had verdient.
toen had ik een gevoel,
dat ik snap wat ze bedoelt.
ze laat me in de steek,
zonder gesprek zonder preek.
het leven is hard,het leven is kil,
een nieuw leven is wat ik wil.
een lekker stil leven,
lekker rustig.
zonder mensen om me heen,
zonder dieren aan mijn been.
heerlijk alleen
terwijl ze daar maar stond te staan.
plotseling liep ze weg van mij,
was ik soms te lelijk,
of hield je niet meer van mij.
toen kwam ze terug met haar vriend,
is dit wat ik had verdient.
toen had ik een gevoel,
dat ik snap wat ze bedoelt.
ze laat me in de steek,
zonder gesprek zonder preek.
het leven is hard,het leven is kil,
een nieuw leven is wat ik wil.
een lekker stil leven,
lekker rustig.
zonder mensen om me heen,
zonder dieren aan mijn been.
heerlijk alleen
Reacties op dit gedicht
| Gothicangel: | Dinsdag, mei 17, 2005 19:34 |
| Heel erg mooi geschreven. Ik snap hoe je je voelt, tenminste als ik je gedicht begrijp. Mocht je je alleen voelen je kunt altijd komen praten als je daar gevoel tot hebt. Liefs |
|
| Jenifer(15): | Dinsdag, mei 17, 2005 19:33 |
| hey hey, mooi geschreven hoor lieverd:P dikke knuf jen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: joostiej | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||