lieve vrienden..
Mijn wonden weer geheelt...
en al niet meer zoveel zorgen...
Een poosje geleden dacht ik nog..
Wil ik het wel vol houden...
Ga ik nog door tot morgen?..
In die tijd voelde ik alleen maar.
Het mes, de pijn, allemaal vedriet...
Alles in mij was donker net zwart..
Jullie zeiden allemaal lieve dingen tegen me..
Maar het berijkte maar niet dat hart...
Ik keek naar me polsen..
Daar stonden de streepen krassen en wonden...
En dat door de problemen me zelfhaat en al diej zorgen..
En wat had het voor zin?
Helemaal niks...
Het stond er tog nog de volgende morgen...
Toen dacht ik opeens..
Ik ga maar weer eens op zoek naar dat licht..
Ik doe me vriendinnen alleen maar pijn en vedriet..
En al die krassen...
Dat is toch geen gezicht!...
Ik ging er dus maar voor zorgen..
Dat al die wonden,problemen,zelfhaat gingen stoppen..
Gewoon leren dat ik niet alles op hoefde te proppen..
Uitendelijk is het me gelukt...
En heb ik al niet meer zo veel zorgen..
Nu kijk ik ook weer een beetje beter..
In de dag van morgen...