Dichtgewaaide woorden in het zand.
Steeds weer schreef ik,
steeds weer keek ik.
Steeds weer wachte ik,
steeds,ik kan het niet meer horen.
Steeds als ik het schreef,
dan zag ik die wolk die naar me toe dreef.
En dan voelde ik weer die wind van voren.
Ik kan niet meer tegen die drijfkracht,
ben aan het einde van mijn kracht.
Reacties op dit gedicht
| : | Woensdag, september 05, 2001 08:43 |
| Ik ook | |
| mini: | Woensdag, augustus 29, 2001 17:51 |
| Hopelijk vind je toch nog wat kracht! Hou je ogen net een beetje open, wie weet wat er binnenwaait! Mooi gedicht! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Illusie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||