Wanneer ik mijn ogen sluit,
ruik ik de geur van je huid,
Adem ik diep in,
terwijl ik je in gedachten bemin,
Maar als ik mijn ogen open,
voel ik me bedrogen,
Zo eenzaam en bezopen,
zo koud en zow benauwd,
Zo vol verlangen en
onbewust gevangen,
Wanneer ik je dan zie,
dan voel ik de chemie,
Het trekt me aan,
kan het nauwelijks weerstaan,
Ik zie die blik in je ogen,
en voel mezelf uitdrogen,
Snakkend naar jouw lippen,
Voel ik een laatste zucht ontglippen,
Dan realiseer ik me weer,
met heel veel hartezeer,
Dat ik nooit van jouw kan zijn,
dat doet me het allermeeste pijn...
(Dit gedicht is een bericht voor diegene naar wie ik verlang, en van wie ik zal houden,levenslang...)
Nagi*Suus