dit wonder
door dik en dun
schenk ik je mijn troost en trouw
je neemt die woordeloos over en
laat ze je onschuld voeden
stil nu
rust een beetje
en laat het bezinken
maak me je meester
en leer je m’n lief
en leed
want dat is hoe mijn leven heet
ik kan niet zonder
hoe het me ook vergaat
in dit wonder
waarin ik me voor eeuwig waad
schenk ik je mijn troost en trouw
je neemt die woordeloos over en
laat ze je onschuld voeden
stil nu
rust een beetje
en laat het bezinken
maak me je meester
en leer je m’n lief
en leed
want dat is hoe mijn leven heet
ik kan niet zonder
hoe het me ook vergaat
in dit wonder
waarin ik me voor eeuwig waad
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Vrijdag, mei 20, 2005 14:37 |
| Ach ... wat een mooike ... jij ziet het wel zitten hé, dezer dagen ... goed van jou ! |
|
| Mathilde: | Vrijdag, mei 20, 2005 12:46 |
| wow! een feest om te lezen! liefs, mathilde | |
| Martine Gieze: | Vrijdag, mei 20, 2005 08:51 |
| heel mooi!! gelukkig deze keer alleen 'leven'als thema...geen 'dood'!;-) liefs,Mart |
|
| sunset: | Vrijdag, mei 20, 2005 08:36 |
| Dit is heerlijk voelbaar positief. Een genot. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||