Ik zit hier alleen in mijn kamer en vraag me af
waarom ben ik hier, wat is mijn doel?
ongelukkig zijn, want dat is het enige dat ik voel
Al zoveel dagen, al zoveel maanden, al zoveel jaren
komt er ooit een eind aan, zal het ooit stoppen?
dat ik niet meer al mijn problemen op zal kroppen
Net als al die anderen zo vrolijk zijn
is dat ooit voor mij weggelegt, zal ik dat ooit zijn?
ondanks al dit verdriet en deze verschrikkelijke pijn
Alleen en starend naar het plaffond vraag ik me af
is dit dan wat ik heb verdient, meer krijg ik niet?
blijf ik voor altijd dat meisje dat niemand ziet
dus dat is dan mijn doel? dat ene gevoel
dus het zal nooit stoppen? problemen opkroppen
dus ik zal nooit vorlijk zijn? ondaks die pijn
dus meer krijg ik niet? een meisje dat niemand ziet
Wat is het leven toch oneerlijk!