Straat-theater
Onder mijn arm draag ik zacht mijn ziel
zie dan ook de aders aardig op knappen staan
hoewel ik niet poog te knijpen in het vlees
Een weg die een weg kruist stevent af
op zijn doel dat het mijne zou moeten zijn
dus sta ik stil op de stenen en tel de tegels
In de ogen die je aanstaren ligt een vloek verstopt
doorzie dan ook oorzaken van mijn bijbedoelingen
dat de infrastructuur uitdijdt en er met mijn positie niks
gebeurt
geen kleur druipt van de keien
die past bij de tint van mijn gezicht
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Vrijdag, mei 20, 2005 23:17 |
| tsja ik voel me ondertussen als een spook.. dus onderhou vooral je eigen kleur (sprak ze moedig zonder houvast ;) Kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||