pijn en verdriet
Ik kijk uit het raam,
daar zit ik weer.
Tranen hebben men gezicht bedekt,
ik ben bang.
Je hebt me in een hoekje gedreven,
ik kon me niet verdedigen.
jouw handen zijn zo sterk,
laat me los.
Wat heb ik je misdaan,
sorry dat ik leef.
men zei dat het ging beteren,
niets van waar.
je blijft maar slaan en roepen,
mij uitschelden en beschuldigen.
mama doe niet met hem mee,
ik kan niet meer...
daar zit ik weer.
Tranen hebben men gezicht bedekt,
ik ben bang.
Je hebt me in een hoekje gedreven,
ik kon me niet verdedigen.
jouw handen zijn zo sterk,
laat me los.
Wat heb ik je misdaan,
sorry dat ik leef.
men zei dat het ging beteren,
niets van waar.
je blijft maar slaan en roepen,
mij uitschelden en beschuldigen.
mama doe niet met hem mee,
ik kan niet meer...
Reacties op dit gedicht
| katrien_vandamme: | Dinsdag, oktober 25, 2005 21:27 |
| mooi geschreven ik hoop alleen dat het nit de waarheid is |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fristike | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||