Ik voel me soms zo eenzaam.
Ik voel me soms alleen.
Ik zou dan kunnen huilen.
Maar dat doe ik dan alleen.
Als ik me kan verschuilen.
Met niemand om me heen.
Ik denk dan veel aan liefde, die ik een beetje mis.
Waar ze ook mag zijn , ik weet dat ze er is.
Maar wie het me zal geven.
Dat weet ik nu nog niet.
Maar ze zal me doen herleven.
En dan verdwijnt ook mijn verdriet.
Dat is nu een van mijn dromen.
Maar het bestaat wel allemaal.
Toch is hij nog niet uit gekomen.
Dus het blijft nog een verhaal.
Mijn hoop is nog niet verdwenen.
En ik heb nog altijd moed.
Dus ik zal soms nog eens wenen.
Want dat doet me wel eens goed.