We begonnen als een stelletje
Een paar schoenen in de kast
Samen een en zo twee delig
Dragers van dezelfde last

We liepen, speelden en aten samen
Waren altijd bij elkaar
Want ik was jou en jij was mij
Wij vormden samen een prachtig paar

We beklommen hoge bergen
Vielen in diepe kloven
Verdwaalde soms maar nooit alleen
En kwamen steeds weer boven

Er kwamen nieuwe schoenen bij
We droegen steeds samen de nieuwe gast
leerde ze lopen leerde ze fietsen
En mochten wonen in onze kast

Maar met het verstrijken van de jaren
Werd ons leder er niet mooier op
En die ranke hoog gehakte pumps
Zetten ons leven op zijn kop

Ons leder was oud daarom erg soepel
Toonde hier en daar een barst
Maar we poetsten en boenden
Stonden we weer samen in de kast

Maar nu na al die jaren samen
Zijn de zolen door gelopen
Veters strikken allang niet meer
Zullen we nieuwe kopen???

En zijn we te repareren?
Krijgen we een nieuwe kans?
Zijn onze zolen nog te vervangen?
Dansen we morgen een nieuwe dans?

Schoenmaker wat denk jij er van????????