Ik geloof in de lucht
die in mijn longen stroomt
die ontzaggelijk mijn blik vult
wanneer ik de hemel schouw
waarin het leven vluchtig zweeft
en de dood vol glorie danst

Ik geloof in het water
waarna ik eeuwig dorst
waaruit de wereld is geboren
broedkamer van het bestaan
graftombe van het verleden
woest vernietigend zijn toorn
zonder weerga in zijn pracht

Ik geloof in de zon
die mij verwarmt
die opkomt elke ochtend
gulden stralen werpend
zo lief doch dodelijk
brandt hij zonder meelij
ook hen die schaduw zoeken

Ik geloof in de mens
wonderbaarlijk staaltje evolutie
geest die geheimen breekt
omsmeedt in het vuur van zijn creatie
geest die zijn naasten pijnigt
weerzinwekkend vergenoegt
smelt in de trots van zijn bestaan

Ik vrees het allemaal
maar vraag mij niet te aanbidden
hen die ik verafschuw
de dood schuilt in het leven
geluk brengt nochtans lijden
en God is het antwoord
die ons alle vragen ontneemt

laat mij altijd blijven vragen