Verwoest
Je ogen spreken mij toe
spottend, venijning, bijtend
wat ik ook aan je vraag
je antwoord is afwijzend
Glimlach voor één keer
dan kan ik me verplaatsen
in je lotsbestemming
en in waarom je me haat
Je zal me nooit zien
verdrietig, verbannen, verwoest
ik sluit je buiten mijn binnenste
dit is zoals het altijd al moest
van de Godin
Reacties op dit gedicht
| freakangel: | Zondag, mei 22, 2005 14:10 |
| Mooi en rakend geschreven... liefs freakangel |
|
| Mathilde: | Zondag, mei 22, 2005 14:10 |
| ik lees meer verdriet dan kwaad maar wat een pracht.... liefs, mathilde |
|
| druppeltje: | Zondag, mei 22, 2005 13:51 |
| laat je niet doen he meid! liefs drup |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||