Verloren in je ogen
Die dag vocht ik
tegen de zonnestralen
ze schenen het vurige licht
dat mijn verlangen koesterde
Laat het beest niet los
maar voel mijn genade
ik wil niet, ik kan niet
de draaikolk spoelt me mee
Langzaam verweer
wat de mensheid verzon, ooit
toen de wereld nog groen was
niet vlammend van bloed
Ik ben verdwaald in een doolhof
verloren, verbannen
ik kom nooit meer terug
ben verloren
in wat eens een wereld was
uitdaging :~:just me:~: & ~:*Daan*:~
Reacties op dit gedicht
| ~OpenBoek~: | Zondag, mei 22, 2005 19:47 |
| eej tam :) mooi gedicht:) is dezelfde als op de weblog, toch? kuwsje, |
|
| Fortune: | Zondag, mei 22, 2005 16:11 |
| hmm.. klinkt negatief dit gedicht... Vind je het niet leuk dat je verliefd bent? Ik vind het een mooi gedicht, beetje mysterieus, maar dat maakt het juist speciaal.. liefs, Samantha |
|
| freakangel: | Zondag, mei 22, 2005 14:40 |
| Een prachtig gedicht! liefs freakangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||