groeven
groeven
groeven in jouw gezicht
vertellen een heel levensverhaal
jouw handen rusten uit
op jouw schoot
niet weten hoe het verder gaat
veel last van pijnen
in afwachting van
de dood
een ziekte in je lijf
niet meer te verbannen
stemt velen
tot intens verdriet
mijn tranen laat ik
de vrije loop
buiten jouw gezichtsveld
ik kan het niet
winnen en verliezen
leven is een strijd
vallen en opstaan
zo ontzettend zwaar
kon ik maar wat doen
ik sta machteloos
aan de zijlijn
radeloos
Reacties op dit gedicht
| maria : | Zondag, mei 22, 2005 23:40 |
| knuffie warm in gedachte van stil omarm sterkte en liefs, maria |
|
| m@rcel: | Zondag, mei 22, 2005 23:13 |
| Dikke troost knuff m@rcel |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, mei 22, 2005 22:11 |
| Knuf... Liefs Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||