Geheugen van een zieke geest (2)
Gedachten flitsen fel
Chaoscirkels in mijn hoofd
Het malen wil niet stoppen
Het denken gaat te snel
Ik vlucht naar mijn kamer
Zonder iets te zeggen
Gooi me op het bed
Stop toch dat gehamer
De benen opgetrokken
De hersens kortgesloten
Ik voel de volle waanzin
Het doet de adem stokken
Tot een noodrem werkt
En ik plots kan slapen
Als ik later opsta
Heeft niemand iets gemerkt
Ik hoor het hen nog zeggen:
“Je beeld jezelf wat in”
Als kind is het zo moeilijk
Je gekte uit te leggen
Reacties op dit gedicht
| chocaatje: | Zaterdag, juni 10, 2006 00:31 |
| Als kind moet je je niet hoeven te verantwoordn voor iets wat je nog niet kan snappen. je hoort troost en geborgenheid te krijgen.Liefs mieke |
|
| Niniki: | Dinsdag, mei 24, 2005 23:43 |
| Begrijpelijk, hoor. En sommige dingen herkenbaar. Goed duidelijk verwoord. niniki |
|
| scientist: | Maandag, mei 23, 2005 19:49 |
| Weeral fout gemaakt.... "Je beeldT jezelf wat in"... mja... en het begrip ADHD bestond nog niet in mijn jeugd. | |
| scientist: | Maandag, mei 23, 2005 19:46 |
| sunset: | Maandag, mei 23, 2005 13:05 |
| Wohw! En zo herkenbaar voor velen. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
| *anneke van dijk*: | Maandag, mei 23, 2005 09:06 |
| adhd? het zal echt geen inbeelding geweest zijn.... liefs, namasté, An |
|
| kimW: | Maandag, mei 23, 2005 08:47 |
| ...goed gek is niet gek... "het denken gaat te snel" geweldig en alleszeggende zin kimkus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||