Wildwassende woeste wateren
van een oceaan van sprankelende emoties
spoelen mijn verwarde gedachten schoon;
de zilte zoutigheid
dringt reinigend in mijn porieen
zilverpapieren meeuwen zetten krijsend de toon
in het geluid van eeuwigdurende golven
brekend op het zand van de kustlijn;
ritme van het voortdurende leven.
Door de oceaanwind opgestuwd gedachtenzand
vormt duinen van frustraties die
weggeblazen worden door de kracht van het geven.
Tot eens mijn strand weer schoon is;
schitterend in de zon van pure liefde
kalm en sereen als de emotie van gelukzaligheid.
Kalm kabbelen de emotiegolfjes, onder
de zilverpapieren meeuwen in een strakblauwe lucht
brekend op mijn gedachtenzandstrand van waarheid......