onbereikbaar
Zo dichtbij
maar toch onbereikbaar
dat ben jij
als een ster in de zwarte kilte
als een woord in de stilte
onbereikbaar als de zon overdag
zo onbereikbaar is je stralende lach
als een vlinder in de blauwe lucht
die voor de koude winter vlucht
ik wou dat ik je bereken kon
en je hartje voor me won
maar intussen ben jij
zo onbereikbaar ver weg van mij.
maar toch onbereikbaar
dat ben jij
als een ster in de zwarte kilte
als een woord in de stilte
onbereikbaar als de zon overdag
zo onbereikbaar is je stralende lach
als een vlinder in de blauwe lucht
die voor de koude winter vlucht
ik wou dat ik je bereken kon
en je hartje voor me won
maar intussen ben jij
zo onbereikbaar ver weg van mij.
Reacties op dit gedicht
| pascalcox: | Donderdag, januari 13, 2005 04:24 |
| Heel mooi, en ook ik bevind me in dezelfde situatie:-( | |
| fleurianne: | Woensdag, december 22, 2004 21:30 |
| Ben heel ontroerd bevind me in precies dezelfde situatie . . . | |
| Betty en Lot: | Zondag, september 02, 2001 15:31 |
| ik kan mezelf vinden in dit gedicht!zeer mooi gedicht en prachtig geschreven!ik hoop dat je nog lang gedichten blijft schrijven!!! | |
| mini: | Woensdag, augustus 29, 2001 18:18 |
| Niet opgeven Steven, niemand is onbereikbaar ver! De handen van de liefde zijn groot, zeer groot, oneindig groot! Neem haar vast! | |
| Sheena: | Zaterdag, augustus 25, 2001 20:49 |
| Ver weg ..... is de lengte van je arm, die kan reiken, zover hij zelf wil ....... take care, Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||