Paden van mijn angst
Paden van mijn angst
De weg was breed en vol illusie
maar werd smaller hoe verder ik keek
links en rechts wel uitzicht, maar
ze leken op me af te komen als muren
tot ik van het pad gedrukt zou worden
- en uiteindelijk daar bezweek
Bijna onhoorbar versnelde ik mijn pas
met grote stappen tegelijk, en angst
leek te stijgen in mij als het kwik
de zon van bovenaf zou branden
mijn mond steeds droger, elke keer dat ik slik
Vluchtig loods ik mij langs wegen
overal kwam ik bedrukkend tegen
het gevoel dat bonkt in mijn keel sindsdien
te toekomst mij bekruipt, ik sidder
plots vermoeid wordt, heel misschien
Op de plaats rust ik mijn vlucht
kijken naar de dagen
zoveel is zeker bovendien-
de verte maakt mijn ogen schoon met tranen
als angst mijn zenuwen behagen
Reacties op dit gedicht
| Martine Gieze: | Zondag, juli 03, 2005 12:10 |
| jeee...wat schrijf jij lekker!! heel mooi de intense emotie beschreven...top!! liefs,Mart |
|
| (a)ngel: | Maandag, mei 23, 2005 16:48 |
| mooi | |
| Oorlam: | Maandag, mei 23, 2005 16:22 |
| fraai! | |
